Missies.

De eerste week is zo goed als om maar laat ik bij het begin beginnen want er is van alles te vertellen.

De avond voor mijn vertrek hebben we samen gezellig gegeten, nog even een spelletje gedaan en natuurlijk veel te laat naar bed, alle tijd die je slaapt kun je immers niet meer met je familie doorbrengen. Eenmaal in bed en in slaap voelde ik mij helemaal niet goed. Ik was enorm misselijk. ‘Heb ik weer’, dacht ik nog, ‘ziek op reis gaan’.

Na 3 uurtjes slaap, met onderbreking, ging om half 5 de wekker. Nog snel de laatste gaatjes van de koffer opvullen met volkomen onzinnige dingen, huis in orde maken en Angel uitlaten. Eten hoefde ik niet, ik was nog steeds misselijk. Bij navraag bleek verder niemand zich ziek te voelen. Ben ik dan misselijk van spanning……? Zoveel spanning of emotie ervoer ik nog niet.

Om half 7 stond het vertrek vanaf huis gepland. Zo laat mogelijk heb ik Angel in de bench gedaan, snel een aai over het koppie, niet te lang bij nadenken, deur op slot draaien en wegwezen. Buiten stonden buren om mij uit te zwaaien. Zooo lief!

De rit naar Schiphol verliep zonder problemen. Eenmaal in de bagagehal begon het wachten. Er stond een enorme rij bij de bagage-afgifte. Toch ging het redelijk vlot. Ik weet dat mijn bagage-meter minder gewicht aangeeft dan de band op Schiphol. Ondanks dat ik daar rekening mee gehouden had was het erg spannend. Mijn 1ekoffer, die het lichts was thuis, woog op de band al 23 kg rond (23 kg is max wat je mee mocht nemen). Oke….. dat gaat dus problemen opleveren bij mijn 2ekoffer wand die was thuis al zwaarder. En Ja hoor, 24 kg, schoon aan de haak. Ik had toch `s morgens al die lege gaatjes niet moeten opvullen….. Gelukkig wist ik meteen wat ik eruit kon halen, een pot pindakaas en een doos dropjes (gekregen bij het afscheidsfeest). Weer opnieuw wegen…. 22,6 kg. Oke, gelukkig, de koffer kan ingecheck worden.

En dan begint het echte wachten. Ik weet dat de douane controle altijd heel lang duurt dus ik hoefde niet al te vroeg richting gate. Bovendien hadden we al gezien dat het vliegtuig een half uur vertraging zou hebben. We zijn bij het panoramadek wat gaan eten en drinken. Mijn misselijkheid was iets weg getrokken.

En dan komt het onvermijdelijke punt van afscheid nemen……. Zolang ik ze kon zien heb ik gezwaaid. Gelukkig heeft Schiphol een goede wifi voorziening dus contact was er nog tot ik in het vliegtuig stapte.

Uiteindelijk zijn we een uur te laat vertrokken. Onderweg is er iets ingevlogen op de tijd waardoor ik met zo`n 40 minuten vertraging aankwam op Zanderij. Ik zat bij de uitgang dus was vlot het vliegtuig uit. Paspoortcontrole ging ook lekker vlot. Ik denk… nu alleen nog mijn koffers en dan kan ik richting de stad, richting mijn (voorlopig) nieuwe thuis bij Riet. Nou die koffers lieten nogal op zich wachten. Ruim 45 minuten. Mijn koffers lagen als een van de laatste op de band, grrr. Toen op zoek naar de door het werk gereserveerde taxi. Maar natuurlijk pas nadat ik buiten even mijn nicotinegehalte weer op pijl had gebracht. De taxi had ik snel gevonden, ik moest alleen nog even wachten tot alle anderen van het busje er ook waren. Het was zaterdag en dan is het overal erg druk, zowel in de stad als in Lelydorp, wat voor de stad ligt. De taxichauffeur heeft achterlangs gereden zodat we de file ontweken hebben. Na her en der mensen afgezet te hebben, ben ik als laatste weggebracht. Om 19 uur Surinaamse tijd (het was toen middennacht in Nederland) stond ik eindelijk bij Riet voor de deur.

Riet ken ik via zusters van mijn vorige werk op AC. Ik heb haar tijdens mijn vakanties hier bezocht. Zij zou voor 2 jaar naar Suriname vertrekken maar woont er nu al 48 jaar.

Na wat gekletst te hebben ben ik vroeg naar bed gegaan, ik was kapot! Geheel tegen mijn principe in heb ik niet eens gedoucht. Ik ben als een blok in slaap gevallen.

Zondag was voor mij echt een rustdag. Riet was `s morgens al vroeg op pad. Ik heb heerlijk gedoucht (MET warm water wat echt als een luxe beschouwd kan worden hier in Su), thuisfront even gebeld, koffer uitgepakt, kledingkast ingepakt en verder de hele dag lekker buiten gezeten. Nou ja, lekker….. Tot ongeveer 10 uur is het heerlijk buiten. Daarna komt de zon achter het huis en word het bloedheet. Nu in de grote droge tijd, is het warmer dan in andere getijden. Temperaturen van ver over de 30 zijn niet uitzonderlijk. Tegen ongeveer half 11 kan ik met een stoel helemaal tegen het schuurtje gedrukt, weer in de schaduw zitten. Dan nog is het erg warm. Ik drink liters water, maar zweet het eDe eerste week heb ik bewust vrij gehouden van het werk zodat ik dingen kon regelen maar ook vanwege mijn knie, waar het overigens goed mee gaat. Ik had deze week dus verschillende missies.

Maandag, missie 1: vervoer regelen.

Vanuit Nederland had ik een kennis, Dean, al gevraagd of hij mij vandaag wou helpen met het kopen van een auto. Na zijn werk heeft hij bij een supermarkt een krantje gehaald waarin auto`s te koop worden aangeboden. Een soort marktplaats op papier. We hebben verschillende mensen gebeld . Uiteindelijk zijn we bij 1 handelaar gaan kijken. Hij bood een auto aan voor een fiks bedrag (denk ik 4 cijfers), nou daar wil je nog niet dood in gevonden worden. Sterker nog, als je daar de weg mee op zou gaan word je er vanzelf dood in gevonden. Belachelijk gewoon. Terwijl er hier over het algemeen echt nette auto`s rijden, uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Dean en ik waren het er snel over eens dat dit hem niet ging worden. Maar ik dacht wel ‘als ze voor zo`n auto al zulke bedragen vragen, dan kon mijn (voor een auto begrote) budget wel eens ontoereikend zijn. Maar goed, ik zou wel zien. Op naar de volgende die we gebeld hadden. Hij bood een auto aan binnen mijn budget maar dit bleek een uit Nederland geïmporteerde auto te zijn. Overal word sterk afgeraden om in Su met een Nederlandse auto te rijden. Note: ze rijden hier links met het stuur aan de rechterkant. Deze auto ging het ook niet worden ondanks dat hij er redelijk uitzag. De verkoper had echter nog wel een auto te koop staan maar wel ver boven mijn budget. We zijn gaan kijken, we vonden het allebei wel wat en ik heb Dean wat van de prijs af laten praten. Oke, ik geeft toe, ik heb alsnog meer betaald dan ik begroot had maar ik moest nou eenmaal vervoer hebben. Ik heb Dean gevraagd waarom de auto`s hier zo duur zijn. Hij verwacht dat dat komt omdat dat wat je betaald aan onderhoud of vervanging van onderdelen weer een lachertje is voor Nederlandse begrippen. Laten we hopen wat hij gelijk heeft.

Maar goed, missie 1 was geslaagd. Ik had een auto, een Toyota corolla uit (ik geloof) 1996. De kleur is niet mijn kleur (donker grijs) maar ach, auto is auto. Automaat, airco en radio cd (cd stuk kwam ik later achter maar radio doet het). Dean heeft mij terug geleid naar het begin van de stad. Vanaf daar dacht ik de weg zelf wel te weten (navigatie natuurlijk thuis bij Riet laten liggen). Bij daglicht zou me dat ook vast gelukt zijn, maar nu was het al donker. Je begrijpt het al, ik nam ergens de verkeerde afslag (ellendige eenrichtingswegen hier ook) en kwam heel ergens anders uit. Gelukkig herkende ik wel straatnamen en wist ik in ieder geval waar ik ongeveer zat en waar ik ongeveer heen moest. Uiteindelijk kwam ik een herkenningspunt tegen en na wat extra meters (misschien wel kilometers) ben ik veilig thuis gekomen. Mijn eerste kilometers linksrijdend in Su waren een feit.

Dinsdag, missie 2: ZOEK EEN INTERNET VERBINDING!!!

Riet heeft geen internet (bijzonder jammer hahaha), mobiel internet krijg ik maar niet voor elkaar, cybercafe`s vertrouw ik niet maar….. op het werk hebben ze internet al mag daar door personeel niet echt gebruik van gemaakt worden (iedereen doet het hoor). Ik heb gebeld om te vragen of het mocht. Ik heb er een paar uur gezeten om wat dingen te regelen. Op het werk ben ik voorgesteld aan tal van collega`s waarvan ik uiteraard de namen alweer vergeten ben. Ik heb de directeur even netjes een hand gegeven en gelijk op zijn verzoek een afspraak gepland voor een soort van kennismakingsgesprek.

Missie 2 ook weer geslaagd, ik heb even online kunnen zijn.

Woensdag, missie 3, 4, 5 en 6.

Ik moet een rekening openen. Naar de bank dus. Bovendien moest ik leges betalen voordat ik naar vreemdelingenzaken ga. Dat dus ook maar gelijk geregeld. Rekening openen kon nog niet omdat ik nog geen getekend contract heb. Dat moet dus later nog gebeuren . Missie 3 deels gelukt.

Daarna naar het postkantoor. Riet had me verteld hoe ik moest lopen, het was vlakbij de bank. Haar beschrijving klopte en ik had het zo gevonden. Ik moest plakzegels hebben voor op een formulier dat ik ook bij vreemdelingenzaken in moet leveren. Alweer een missie geslaagd!

Onderweg terug liep ik langs een kantoortje van Digicel, een telefoonaanbieder. Omdat ik met mijn Telesur kaartje geen mobiel internet tot stand kon krijgen wou ik het eens met een Digicel data kaartje proberen. Kaartje kopen is gelukt maar ik krijg nog steeds geen internet tot stand. Missie 5 ook deels gelukt.

Toen door naar de vreemdelingenpolitie. Hier moest ik mij binnen 8 dagen na aankomst melden voor een stempel die mijn verblijf legaal verlengt met 60 dagen. Op de luchthaven krijg je een stempel voor 30 dagen. Om hier te komen moest ik een aardig stuk buiten de stad zijn. Hier was ik toch echt mijn navigatie voor nodig. Helaas kun je dat stomme ding niet instellen op huisnummer, alleen straatnaam. Belangrijke gebouwen worden niet vooraf aangekondigd op borden langs de weg alleen (als je gelukt hebt) op het gebouw zelf. Ik moest dus op het chaotische verkeer letten en om me heen kijken naar het gebouw van Openbare werken waar de vreemdelingenpolitie zit. Op het laatste moment meende ik door de bomen heen iets van “Openbaar” te zien. Ik ben afgeslagen, heb de auto geparkeerd en op goed geluk het terrein opgelopen. Ik wist toch al niet meer of ik bij de vreemdelingenpolitie of zaken moest zijn. Het eerste de beste kantoor ben ik binnen gestapt maar ik bleek bij zaken te staan, politie zat iets verderop op het terrein. Mooi…. Weet ik ook gelijk waar ik mij moet melden als ik de afspraak bij zaken heb. Bovendien vond ik in het kantoortje 100 srd (ongeveer 22 euro) op de grond. Daar heb ik later mooi wat boodschappen van gedaan. Uiteraard heb ik niet aan de heren voor mij gevraagd of het van hun was hahaha.

Bij de vreemdelingenpolitie heb ik al met al misschien 10 minuten moeten wachten en toen

stempeltje in mijn paspoort weer gaan. Weer iets geregeld, missie 6 geslaagd.

Donderdag, niet echt een missie.

Vandaag doe ik lekker rustig aan. Vanmiddag heb ik een gesprek met de directeur gehad. Beetje kennismaken enzo. Maar ik ging alsnog zonder getekend contract weg aangezien de persoon die dit opstelt al naar huis was. Vrijdag kon ik terug komen om mijn contract te tekenen. Oke, prima, kom ik morgen toch gewoon weer terug… zucht.

Vrijdag, missie zoveel van deze week.

Ik had afgelopen week een afspraak gemaakt bij de bank om een rekening te openen omdat ik dacht dat ik gister mijn contract zou krijgen (had ik trouwens wel om gevraagd maar dat liep dus anders). Ik had daar om 8 uur mijn afspraak en zou pas om 8.30 bij RCR moeten zijn voor tekenen. HR manager begint om 8 uur dus dat ging allemaal niet werken. Om half 8 de bank gebeld of de afspraak verzet kon worden… nee kon niet meer. Toen heb ik die maar afgezegd, gaan had geen zin zonder contract.

Toch moest ik naar de stad. Ik moest weer naar het postkantoor voor plakzegels, ik was die van laatst kwijtgeraakt. Vraag me niet hoe, maar ze waren foetsie. Bovendien moest ik wat postkaarten hebben. De post werkt als volgt hier…… het werkt niet! Dus wat doen de Nederlanders die elkaar kennen onderling… Ze bellen rond als ze naar Nederland op bezoek gaan. Iedereen kan dan post inleveren en vervolgens word het in Nederland op de bus gedaan. Doe je post hier op de bus, moet je maar afwachten of het ooit overkomt. Post verdwijnt hier gewoon. Dit geld ook voor post dat vanuit Nederland gestuurd word. Die post komt open gescheurd over (er word dan gekeken of er geld in zit, dat zit er natuurlijk niet meer in als de post over komt. Er word namelijk vaak geld gestuurd van Surinaamse familie in Nederland naar familie hier), komt pas maanden na versturen over of verdwijnt soms op geheel mysterieuze wijze. Dit zelfde geld voor pakketen. Van Riet mocht ik gelukkig nl-postzegels gebruiken zodat ik ook post kon sturen.

Ook ben ik terug geweest naar Digicel omdat ik het mobiel internet niet voor elkaar kreeg. Zij voerde allerlei dingen in op de tablet waar ik werkelijk zelf nooit uitgekomen was en nu doet ie het !! Ikke happy.

Uiteindelijk is mijn contract getekend en kan ik maandag aan de slag. Oke, ik heb nog geen werkvergunning maar die is in aanvraag. Ik moet wachten op een oproep. Dan moet ik mij daar melden met de officiële documenten. De aanvraag is ingediend aan de hand van de scans die ik gemaakt heb van bv diploma`s en paspoort.

Mijn dag begon afgelopen week meestal zo rond 6.30 / 7.00 uur. Dan werd ik wakker. Daarna weer in slaap vallen is bijna onmogelijk vanwege de hitte. De thermometer in mijn slaapkamer geeft `s avonds vaak zo tussen de 30 - 33 graden aan als ik ga slapen. `s Morgens heb ik hem nog niet onder de 29 gezien. Gelukkig heb ik een ventilator. Die geeft natuurlijk geen verkoeling maar wel luchtverplaatsing wat erg prettig is. Riet heeft een airco in haar slaapkamer maar heeft hem `s nachts nooit aan, on-voor-stel-baar!!

Zo tegen 8 uur eten we samen buiten. Riet doet haar ding daarna, ik de mijne. Soms zitten we uren te kletsen. Vaak zit ik buiten te lezen (heb stapels boeken gekregen van Riet), spelletje te doen of op de laptop een giga blogverhaal te tikken.

De muskieten zijn bijtgraag hier dus ik moet mij regelmatig insmeren. Je trekt hier `s avonds geen lange kleren aan omdat het te koud word maar tegen de muskieten dan zo mogelijk nog actiever zijn dan overdag. Zeker nu de chi-kun-gunya muskiet echt een plaag vormt hier. Je kunt er enorm ziek van worden. Paramaribo heeft 4 ziekenhuizen en ze liggen allemaal behoorlijk vol met mensen die ziek zijn van deze muskiet. De stad doet er van alles aan om het te bestrijden zoals reclamespotjes op tv, ze roepen op om oude spullen waar stilstaand water in kan staan op te ruimen (stad haalt dit dan gratis op) en ze spuiten de straten (ze zijn net langs geweest, wat stinken zeg!). Ze doen er dus van alles aan maar het is te laat op gang gekomen. Het is al een plaag geworden.

`s Middags koken we samen. Riet kan prima koken en soms kookt ze op de fiets zoals ze zelf zegt (eten halen). Daarna is het tijd voor siësta. Na de siësta doen we beide weer ons ding en voor je het weet is het tijd voor avondeten en is de dag alweer voorbij.

Al met al is deze week omgevlogen en heb ik toch van alles kunnen regelen zoals ik gehoopt had.