Eerste werkweek.

Maandag 20 oktober was het dan zover, mijn eerste werkdag. Ik melde mij iets voor 7 uur in de zusterpost voor de overdracht. De taken werden verdeeld en mij werd het systeem van het medicijnen delen uitgelegd. Er zijn maar weinig collega`s die medicijnen delen dus het was van belang dat ik snel doorkreeg hoe het hier werkte. Wat mij betreft werk het niet! Het klopt vrijwel nooit (`s nachts word het uitgezet) waardoor je alsnog het missende tablet moet gaan aanvullen. De tabletten zitten zoveel mogelijk in de verpakking uitgeknipt van de strip in het cupje maar niet altijd staat de naam er dan nog op, hoe moet je dan controleren of je het juiste tablet hebt..? Namen op de medicijnlijst komen niet altijd overeen met de medicijnennaam op de verpakking. Voorbeeld: op de lijst staat Cedocard, maar in het cupje zit dan Isosorbide. Op de lijst staat Metformine maar in het cupje zit Diabetmin. Misschien grappig voor de dames van AC: hier word Acetylal 80 mg gegeven als Aspirine haha. Er staat dus ook Aspirine op de lijst en Acetylal in het cupje. Dit soort dingen moet ik dus allemaal leren, het leren herkennen van tabletten en weten dat tabletten meerdere namen hebben. Op mijn 2e werkdag heb ik dan ook een hele lijst gemaakt waarop deze dingen staan en hoe tabletten eruit zien of waaraan ik verpakkingen kan herkennen. Op deze manier hoef ik het niet steeds te vragen of terug te lopen naar de doosjes (liggen op andere plek dan de uitgezette cupjes). Maar goed, na een paar keer ga je tabletten herkennen en weet je dat het 1 eigenlijk het ander is.

Verder is het echt een ziekenhuiszetting met voornamelijk patiënten met ontregelde diabetes en/of hypertensie. Dus dat is veel bloedsuikers prikken en tensie`s meten en dagelijks artsvisite lopen. Er is geen dagbesteding of iets dergelijks maar mensen lijken dat prima te vinden. Ik het maandag gelijk al een opname gedaan maar zo ook de overige werkdagen vorige week (1 dag niet). Er is veel verloop in patiënten.

Verder is er het mentaliteitsverschil tussen de Surinaamse collega`s en de Nederlandse collega`s wat even wennen is. Niet altijd even makkelijk maar het is voor de Surinaamse dames ook vast wennen dat er Nederlander rond lopen. Sinds een paar weken hebben ze een Nederlandse hoofdzuster.

Ook een groot verschil met wat ik gewend was is dat je zo goed als geen mensen hoeft te wassen of te helpen met aankleden. Vrijwel iedereen kan alles zelf.

En dan zijn er nog de namen….. Soms super Nederlands en soms moet ik echt oefenen op de uitspraak omdat het bv een Hindoestaanse of Javaanse naam is.

Het rooster kan ook maar zo veranderen. Ik stond ingepland voor 5 dagdiensten. De directeur vond toch eigenlijk wel dat ik ook de eerste week al een avonddienst moest draaien dus werd ik vrijdag avond ingepland voor inwerken. Woensdag bleek er geen avonddienst (volgens mij was er ziekte) te regelen te zijn voor donderdag… of ik niet wou werken.. Ach ja, waarom ook niet. Dus donderdag zou ik hem zelf draaien en vrijdag ingewerkt worden…. Avonddienst stelde achteraf niets voor dus iemand die vrijdag avond graag vrij wou, kon na overleg met mij en de hoofdzuster wel vrij krijgen. In tegenstelling tot de dagdienst, zit er in de avonddienst wel degelijk een structuur.

Dat hele inwerken heeft voor verontwaardiging gezorgd bij de collega`s. Volgens mij worden nieuwe collega`s 1 dag ingewerkt. Ik was 3 dagen over gepland. Hun vonden dat ik voorgetrokken werd maar snapten dan weer niet dat goed inwerken uiteindelijk voordelen oplevert. Volgens mij dachten ze dat de hoofdzuster (ik weet niet of ik haar naam mag noemen dus noem haar nog maar even hoofdzuster) en ik dikke vrienden waren. Wij kenden elkaar niet eens, dat heeft ze ook proberen uit te leggen. De zondag voor ik begon zijn we wat wezen drinken om elkaar wat beter te leren kennen maar dat was alles.

Maar verder heb ik een goede eerste week gehad.

Voor afgelopen weekend was er een binnenland trip georganiseerd door de directeur voor een paar Nederlandse personeelsleden en een paar familieleden en vrienden van hem. In totaal waren we met 10 personen. We zijn naar Isadou geweest wat tegenover Jaw Jaw ligt. Om daar te komen moesten we eerst zo`n 2,5 uur met de auto tot aan Atjoni. Bij Atjoni houd letterlijk de weg op en kun je alleen nog verder met de boot. Na een half uur varen waren we er jammer genoeg al. Ik vind dat varen over de rivier geweldig. Bij Jaw Jaw ligt een grote stroomversnelling. Aangezien het nu grote droge tijd is, stond het peil van de rivier erg laag waardoor je lekker in de stroomversnelling kon liggen. Het water in de rivier was gewoon bizar warm, totaal niet verkoelend, helaas. Op Isadou hadden we een open zaaltje met keuken tot onze beschikking en 1 hut met bedden, douche en toilet. Nadat we gezamenlijk eten hadden gekookt, werd er een kampvuur gemaakt, een spelletje gespeeld en zodra het donker was heb ik een aantal keer de oever afgespeurd naar kaaimannen. Nou ja, de oogjes ervan, die zie je in het licht van een sterke zaklamp, het beest zelf niet. Na een aantal keer de oever afgezocht te hebben, vond ik er toch 1. Verder vond ik in het water veel krabben en visjes. Tegen middennacht ben ik maar eens gaan slapen. De hut had plek voor 8 personen (4 2-persoonsbedden). 5 personen hebben in een hangmat in het zaaltje geslapen en 5 hebben er in de hut geslapen. Nou ja, sommigen hebben geslapen, de anderen hebben geluisterd naar het omzagen van complete stukken bos. Er waren er meerdere die behoorlijks snurkten. Ik had mijn wekker om 5.30 gezet zodat ik op tijd wakker zou zijn om de natuur wakker te zien en horen worden. Na het wekken van de hoofdzuster en de dialyse verpleegkundige zijn we naar de stroomversnelling gelopen om daar naar de natuur te kijken. Jammer genoeg waren er geen apen te horen. Na het ontbijt zijn we het dorpje Nieuw Aurora gevaren op een half uur afstand. Om daar te komen moesten we op een gegeven moment uitstappen en een stukje de jungle door om vervolgens aan de andere kant van het eilandje weer in te stappen. De sula (stroomversnelling) die om het eilandje lag had te weinig water om er met een beladen boot door te komen. In Nieuw Aurora hebben we wat rondgewandeld. Daarna zijn we via dezelfde weg weer terug gegaan, hebben op Isadou nog even in het water gelegen, gegeten, spullen ingepakt en zijn aan de terug weg begonnen. Om 18 uur waren we weer bij RCR.

Van iemand had ik het weekend gehoord dat de nieuwe floormanager die er net 3 weken is ook uit Raalte zou komen. Ik had hem al een paar keer gesproken maar hij heeft totaal geen accent totdat ik hem er over aansprak toen we terug waren. Toen praatte hij ineens zo enorm dialect!! Hij zelf is al jaren weg maar zijn moeder woont er nog wel. Hij heeft mijn “grote vriend” op de 1e etage bij AC ook gekend. Zijn nicht is een goede vriendin van hem (dames AC: jullie weten vast wel wie ik bedoel). Natuurlijk werd er gelijk een foto van mij naar haar ge-appt. Het was toen al avond in Nederland en gister en vandaag was ik vrij vanwege te weinig patiënten en teveel personeel dus wat haar reactie is hoor ik morgen pas. Grappig maar zo klein kan de wereld dus zijn, ook al zit je aan de andere kant!