Reis mee met Ilse

He he, eindelijk ff tijd voor een verhaaltje.

He he, eindelijk ff tijd voor een verhaaltje.

Waar was ik (te) lang geleden ook alweer gebleven…..? Oh ja, geen werk meer hebben. Uiteindelijk heb ik 3 weken zonder werk gezeten met uitzondering van de thuiszorg. Vlak voor kerst werd ik weer gevraagd of ik een dienstje kon komen werken. Ik moest die dag ook gelijk mijn nieuwe contract tekenen. Het werd een 0 tot 40 uurs contract. Mijn eerste gedachten was om niet te tekenen. Wat heb ik aan een 0 uren contract?!? Dan heb ik nog geen vastigheid. Een uur later heb ik toch getekend onder het mom van “voorlopig beter iets van niets”. De dagen erna werd ik voor steeds meer diensten gevraagd en zo kwam het dat ik rond oud en nieuw weer 6 dagen achter elkaar werkte en zelfs een dubbele dienst gedraaid heb. Oud en nieuw heb ik nachtdienst gedraaid. Het gebouw staat aan de rand van de stad en vanaf de 3e etage had ik een prachtig uitzicht op al het vuurwerk. En hier is het niet een paar uurtjes knallen… nee hier knallen ze dagen lang. Dat begint al in de dagen na kerst en duurt tot ongeveer 3 dagen na oud en nieuw.

1e Kerstdag ben ik met Riet wezen eten bij een vriendin van haar. `s Avonds hadden Anika en Annejose een bbq georganiseerd. 2e Kerstdag moest ik `s avonds weer werken.

Voor januari stond ik gemiddeld 3 dagen per week ingepland. Dit is erg fijn te combineren met de thuiszorg. De zorg bij mensen thuis heb ik overigens per januari gestopt. Ik stond ingepland bij 1 klant en ik merkte dat ik meer voldoening haalde uit het administratieve werk. Ik werk nu alleen nog op kantoor (of thuis).

Vorige week ben ik met 5 anderen op trip geweest naar Fredberg. Dit is midden in de jungle. Vrijdag ochtend zijn we vroeg vertrokken vanuit de stad. Rond de middag waren we bij het benedenkamp dat aan een zijtak van de rivier ligt. Super mooi maar ook back to basic. Er stond een hut met een zeil erover als dak. Als toilet was er een stukje van het kamp af een afscheiding gemaakt van palmbladeren. Met takken was er zowaar een soort zitje gemaakt. Super grappig.

Na even bijgekomen te zijn van de reis moesten we ons klaarmaken voor de tocht naar boven. Gelukkig hoefden we geen hangmat en klamboe mee naar boven te nemen maar wel een dikke kleding en een laken/dekentje. Ik kon net al mijn spullen in mijn rugtas krijgen. De flessen water die we mee naar boven moesten nemen konden er niet meer bij. 1 mocht er bij een ander in de tas en 1 heb ik gedragen in de hand. Rond half 2 zijn we vertrokken vanuit het kamp. Eerst moesten we een stukje met de auto naar het beginpunt. Onderweg zijn we gestopt bij een poel waarvan Fred weet dat er vaak een kaaiman zit. Hij wou hem vangen met een strop maar dat ging verkeerd. Uiteindelijk heeft hij hem met de hand vangen (filmpje staat op mijn facebook). Nadat iedereen even met het beestje op de foto was geweest heeft Fred hem weer netjes terug gezet en zijn wij verder gereden. Bij het beginpunt hebben we onze buikjes nog even gevuld en toen begon de tocht. Gelijk moesten we al een berg op. Totaal uitgeput kwamen de meesten boven. Ik had nog geen wandelstok maar de eerste de beste stok die ik tegen kwam werd de mijne. Daarna hebben we nog uren gelopen, geklommen en afgedaald. Sommige stukken waren zo stijl omhoog dat Fred er touwen neer had gehangen zodat we ons vast konden houden en op konden trekken. In de jungle is het benauwd en vochtig. De paden zijn dus ook nat en glad. Bij omhoog klimmen moest je dus echt oppassen dat je niet uitgleed. Her en der gleed er dus wel eens iemand onderuit zonder gelukkig al te erge verwondingen. Onderweg nog even uitgerust op een uitzichtspunt. Van daaruit konden we ons uitdoel zien. Ik had het liever niet geweten…. Dan had ik in ieder geval niet kunnen zien hoe ver het nog was en hoe hoog we de berg op moesten klimmen hahaha. Aan het eind van de middag (volgens mij was het zo tegen 17.30 uur) kwamen we eindelijk boven aan, doorweekt van het zweet en doodmoe. De wetenschap dat ik de volgende dag dat hele stuk weer terug moest……. pfff. Heel even ging die gedachten door mijn hoofd, daarna heb ik alleen maar genoten van het ontzettend mooie uitzicht over niets dan jungle. Waar je ook keek, tot aan de horizon…. alleen maar jungle. We hebben met z`n allen de zonsondergang bekeken, zijn nog gezellig blijven zitten kletsen terwijl ons eten klaargemaakt werd. Geen idee hoe laat maar sommigen ging hun hangmat opzoeken. Op het zelfde moment ging het regenen waardoor iedereen gedwongen was om naar het kamp boven te gaan, wat vlakbij was. Het zeil daar was van iets mindere kwaliteit waardoor ik met mijn hangmat in de drup hing. Een paar vuilniszakken over de klamboe…. en ik lag weer droog. Gelukkig duurde de regen niet lang. Ook hier was het toilet een eindje van het kamp af en als afscheiding waren er weer palmbladeren. Alleen hier geen zitje, dus door de knietjes. Eerste keer is even onwennig maar het went snel als je niets anders hebt.

`s Avonds was er nog een tocht door de jungle om naar dieren te zoeken maar ik vond het te gevaarlijk. Het had net geregend dus de paden die al glad waren, leken me nu helemaal glad. En om dan met een zaklampje daar te lopen…. Nee dat leek me niet wat. Ik heb me lekker geïnstalleerd in de hangmat en ben gaan slapen.

Na een redelijke nacht met op de achtergrond af en toe wat brulapen, krekels, kikkers en andere junglegeluiden werden we om half 6 gewekt voor de zonsopkomst. Ondanks de bewolking hebben we toch een mooie ontwaking van de dag mee gemaakt met elkaar zo boven op de berg. Later zijn we naar de ander kant van de bergtop gelopen, wat maar een klein stukje was. Hier was er weer een stuk kale bergtop maar dit liep zo goed als stijl naar beneden (en dat was een eind!). Op je kont moest je je verplaatsen. Tenzij je Fred heet, dan loop je gewoon overal met je crocs alsof het de normaalste zaak van de wereld is en er geen kilometers diepe afgrond is. Het is wat moeilijk uit te leggen maar het was zo stijl dat als je staand je grip zou verliezen of zou vallen, je ook gewoon echt weg bent. Zitten op je billen kon je nog wel ergens komen op die rotsen maar staand….. nee dank je.

Na het ontbijt kwam het onvermijdelijke moment dat we weer de hele tocht terug moesten maken. Onderweg hebben we de tassen ergens laten staan om “nog even” een ander pad te nemen om opzoek te gaan naar “de rode rotshaan”. Na weer een hele klim die toch een stuk aangenamer was zonder zware tas op je rug, kwamen we op de plek waar de rotshanen vaker gezien zijn. Stilletjes zijn we ergens gaan zitten om te wachten tot ze kwamen. Fred kan enorm goed dieren en vogelgeluiden nadoen dus na even geduld hebben kwamen de hanen af op Fred zijn geluid. Door de dichte jungle waren ze niet heel goed te zien maar je zag wel feloranje kleuren tussen de bomen wetend dat dat die rotshanen waren.

Ergens eind van de middag waren we terug bij de auto. Wat was ik blij !! Net als bij Brownsberg zeg ik ook hierover “1 keer en nooit weer!!”. Niet dat het nu fysiek zo zwaar was maar het was een lange tocht, de tas op je rug maakt het niet lichter, het is klam, warm, benauwd en bij elke stap die je zet moet je oppassen dat je je voeten goed optilt want je struikelt zo over een boomwortel of iets anders dat op het pad ligt. Maar…… het was mooi en gezellig!

Onderweg terug naar het kamp werden er nog verschillende vogels gespot zoals ara`s (papegaaien) en toekans. In het kamp aangekomen ging de 1 chillen in zijn of haar hangmat of nam de ander een verkoelend “bad” in de rivier. Het water in de rivier was fris maar als je half oververhit bent, is dat erg lekker.

Na `s avonds gezellig bij elkaar gezeten te hebben en nog lang met elkaar gekletst te hebben vanuit onze hangmatten zijn we uiteindelijk gaan slapen. De volgende ochtend na het ontbijt zijn we weer een stuk wezen rijden opzoek naar vogels. Weer van alles gezien al was het dan van een afstand. Onderweg nog even wat cassave gehaald van een kostgrondje (moestuin) voor het middageten, er werd nog even vers vlees geschoten in de zin van een grote vogel en ons eten was weer compleet. Aan het eind van de middag hebben we het kamp opgeruimd, onze spullen gepakt en rond 17.30 uur vertrokken richting stad. Na onderweg nog even een plaspauze te hebben gehad (met echt toilet) werd ik om 22.30 uur keurig thuis afgezet…. Totaal gesloopt van een topweekend.

De dag erna begon natuurlijk het gewone leven weer met werken. Donderdag werd ik gevraagd me te melden bij de nieuwe floormanager voordat ik met mijn avonddienst begon. Ik wist totaal niet wat er zou komen dus met kloppend hart melde ik me bij haar. Achteraf zorgen om niets. Ze vroeg of ik interesse had in een functie achter de receptie. Ze kwamen handen te kort en aangezien ik een 0 uren contract had vond ze mij wel een geschikte kandidaat. Ik heb gelijk “ja” gezegd. 1) lijkt me het werk wel leuk, en 2) kan ik weer 40 uur werken want zoveel zou ik wel ingepland gaan worden daar in combinatie met mijn reeds ingeplande diensten in de zorg. In principe gaat het om een tijdelijk iets. Er zijn vacatures uit maar er meldden zich nog geen geschikte kandidaten. Aanstaande donderdag begin ik daar. Ben benieuwd……

Verder doe ik ook nog meer dan alleen werken. In januari hebben we onze salsa cursus weer opgepakt. Af en toe ga ik wat drinken of uit eten met collega`s of wordt er een gezellige avond georganiseerd bij iemand thuis.

Het zoeken naar een eigen appartementje gaat ook gestaagd door alleen is er zo weinig betaalbaars te vinden. Gaat uiteindelijk goed komen hoor, ik weet het zeker.

Iets wat Suriname typeert en wat ik jullie niet wil onthouden is hoe dingen hier geregeld zijn.

In november heb ik mijn aanvraag tot verblijf gedaan. Ik moest 10 weken wachten op goedkeuring en zou gebeld worden als het binnen was. Ik werd niet gebeld. Anika had haar aanvraag een week voor mij ingediend en was wel gebeld waardoor ik ook maar eens navraag gedaan heb. Aanvraag was allang klaar kreeg ik te horen. Samen zijn we hem op gaan halen vorige week bij de vreemdelingendienst. Bij de vergunning zouden we ook onze originele geboorteakte en bewijs van burgerlijke staat terug krijgen die we vervolgens nodig waren om ons te registreren bij het Centraal Bureau voor Burgerzaken (cbb). Wij kregen hem niet terug en het lag ook niet bij hun op kantoor. We moesten de papieren zelf maar even gaan halen bij het hoofdkantoor in de stad (vreemdelingendienst ligt eindje buiten de stad). Dus… wij balen want dat zou betekenen dat we nog een keer dat eind moesten rijden. Omdat het hoofdkantoor van het cbb bijna naast de vreemdelingendienst staat, zijn we op goed geluk zonder papieren naar het cbb gelopen in de hoop dat onze betrouwbare gezichten genoeg waren om ons toch te laten registreren zonder. Helaas trapten ze er bij het cbb niet in. We moesten ons echt melden met papieren. Gister zijn we naar het hoofdkantoor van de vreemdelingendienst geweest om in de hoop onze papieren te krijgen. We hebben er ruim een uur gezeten (we hoefde zowaar eens geen nummertje te trekken voordat we aan de beurt waren, konden gelijk doorlopen) terwijl er zenuwachtig in de computer gekeken werd, nagevraagd werd aan ons, gebeld werd, heen en weer gelopen werd, weer nagevraagd werd maar (natuurlijk) geen papieren te vinden. Volgens mij kan dat ook nergens anders dan hier in Su. Onze papieren zijn dus spoorloos. Hoe het nu verder gaat is mij nog onbekend. We moesten ons telefoonnummer achter laten en dan zouden we gebeld worden…… ja ja eerst zien, dan geloven.

Verder hebben ze een voor mij gunstige fout gemaakt. In principe krijg je maar een vergunning voor een half jaar, daarna moet je weer verlengen. Op het papier dat ik kreeg bij de vreemdelingendienst staat inderdaad de datum van half jaar naar aankomst maar op de stempel in mijn paspoort hebben ze de datum van een jaar na aankomst gezet. Volgens mijn paspoort hoef ik dus pas eind dit jaar weer verlening aan te vragen. Ik doe natuurlijk net alsof ik het nog niet gezien had, mocht er ooit iemand moeilijk gaan doen. Mocht het problemen gaan geven, is dat een zorg voor later. Nu ga ik me er niet druk om maken. Net zoals ik me binnen 2 weken na het ophalen van de vergunning moet registreren bij het cbb… Als die papieren niet binnen nu en een week opduiken…. Is dat niet mijn probleem.

Er is echt nog veel meer te vertellen maar dit verhaal is wel weer lang genoeg dacht ik zo.

Reacties

Reacties

Wilma Polman

Wat een uitgebreid verhaal Ilse. Erg leuk om te lezen! Prachtige beschrijving van jullie tocht naar Fredberg. Groetjes, Wilma

Vera Blom

Hee Ilse! Leuk om je verhalen te lezen. Goed joh dat je alles aanpakt om geld te verdienen. Mooie foto's hoor, blijf genieten :)

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!