6 maanden Suriname.

Gutte gut… ik zit hier al 6 maanden. Waar blijft de tijd?

Nou mijn tijd zit voornamelijk in werken, uit eten gaan, drankje doen, lekker niets doen thuis of af en toe een dagje buiten de stad.

Zoals afgelopen week…. Woensdag en donderdag ben ik met 3 stagiaires naar Overbrigde geweest. Omdat we op een druk tijdstip vertrokken hebben we vele kilometers stapvoets gereden in een giga file om eindelijk de stad uit te komen. Anderhalf uur later waren we eindelijk op onze plek van bestemming. We hebben snel onze hangmatten opgehangen zodat we voor het donker klaar zouden zijn. `s Avonds hadden we in de verte de brulapen al gehoord. Deze apen maken een soort raar grommend geluid. Grappig om te horen (van een afstand). `s Nachts werden we ineens wakker van een hels kabaal. De apen zaten niet ver van ons (het geluid draagt ver dus voor het zelfde geld zaten ze kilometers verder op) maar jemig, wat een onhelspellend geluid als het “zo dichtbij” klinkt!! Het klonk alsof ze in het hutje naast ons kampeerden!

Donderdag hebben we lekker geluierd op het strandje in de zon. 1 Van de dames had mijn rug ingesmeerd maar bleek niet alles geraakt te hebben, nu zit ik met een verbrande plek op mijn rug haha. Aan het eind van de dag was het tijd om terug te rijden naar de stad. Helaas moesten we bij het begin van de stad al een omleiding volgen ivm de wandel4daagse die gaande was. We warden door smalle straatjes gestuurd en over kruizingen die de masale stroom van auto`s niet aankon maar na 3 kwatier rijden kwam ik eindelijk uit op een weg die ik kende (lang leve google maps!!).

Vrijdag weer uit eten geweest met een collega en haar huisgenootje die aankomende week vertrekt na Nederland. Dat is iets wat ik wel onderschat heb, dat elke keer afscheid nemen van lieve mensen. Zij wordt al de 5^e in 2 maanden tijd en over 2 weken vertrekken ook de 3 stagiaires. Gelukkig bestaad er social media maar das toch anders dan spontaan ff een drankje doen of ergens een hapje eten.

Verder heb ik voor een tijdje terug een nieuwe ervaring opgedaan, namelijk het meerijden in een partybus. Een partybus is een open bus waar keiharde muziek in afgespeeld wordt en daarmee door de stad rijdt. Vooral in het weekend kom je er om de haverklap 1 tegen. Je hoort ze al van verre aankomen. Dat de muziek echt zo hard staat als dat ze me altijd leek vanaf de zijlijn, bleek wel toen de muziek stopte en we uit moesten stappen. Ik was (bijna) compleet doof. Gelukkig trok dit na een half uurtje wel bij maar grappig vond ik het even niet. We werden afgezet bij een mooie plek ergens in zuid waar een feest georganiseerd was. Uiteindelijk was het gezelliger dan gedacht en heb ik daar nog enige uren gezeten samen met de rest.

Ook ben ik hier naar de bioscoop geweest. Dinsdags kun je voor de helf van de prijs dus zit je voor zo`n 2,50 euro in de bios naar de nieuwste films te kijken. Zeker voor herhaling vatbaar. De films zijn dan wel niet ondertiteld maar als je enigsinds engels kunt, zijn ze goed te volgen.

Het wonen op mezelf bevalt me nog steeds uitstekend. Vorige week was mijn surinaamse buurvrouw jarig en werdt ik uitgenodigd. Gelukkig waren de nederlandse studenten die de bovenverdieping huren, ook aanwezig dus heb ik gelijk kennis met hun kunnen maken. Spontaan werdt ik uitgenodigd voor een huisfeest volgende week. Ach waarom ook niet, op die manier doe ik weer nieuwe contacten op wellicht!

Nog even wat dingen die volgens mij alleen in de surinaamse gezondheidszorg voor kunnen komen:

• 4 uur voor je nachtdienst bellen dat je per direct ontslag neemt,

• Er van overtuigd zijn dat iemand beter bij het raam kan liggen zodat die persoon meer zuurstof krijgt (en dan ben je gediplomeerd verpleegkundige),

• Hoestdrank ter verzachting van de keel, door een maagsonde geven.

Van dementie, psychiatrie en decubitus preventie hebben ze volgens mij hier nog nooit gehoord. Ze weten in ieder geval er totaal niet mee om te gaan. Wisselliggingsschema`s worden misschien 1 dag gevolgt en daarna blijft de patient gewoon weer 24/7 op een stuitwond liggen......

Wat ik dan wel weer bewonder is dat iedereen hier de in`s en out`s van veel ziektes kennen, afkortingen van onderzoeken en veel weten over bloedbeeld (labuitslagen). Ach en zo zijn er dingen die ik van hun leer en af en toe (ik doe in ieder geval een poging) kan ik hun wat leren. De meesten willen wel wat van mij aannemen, das al heel fijn.

Een tijd geleden heb ik het al op facebook verkondigd maar nog niet op het blog...... binnenkort komen mijn ouders en zusje hierheen whoehoe !!! Ik ben erg benieuwd wat ze van het land en mijn leven hier zullen vinden..

Als ze geweest zijn, zal ik uitgebreid verslag doen.