Verlof.

Zondag 3 mei was het zover. Na een lange dag dom wachten was het om 18.30 uur tijd om te vertrekken naar luchthaven Zanderij. Voor die tijd nog ff snel checken of ze nog steeds om 19.45 zouden aankomen….. En ja hoor. Wat schetst niet mijn verbazing…. SLM is weer eens te laat. Geplande landing was nu 20.15. Een half uurtje… dat is zelfs voor SLM niets. Ik was allang blij dat het geen uren waren.

Half uur later aankomen, betekende voor mij een half uur later vertrekken. Om 19.00 uur ben ik maar eens op weg gegaan. Google maps geeft aan dat het net iets meer dan een uur rijden is. Ervaring leert ondertussen dat je voor Lelydorp altijd vast staat dus extra tijd was ingecalculeerd. Hoe dichter ik bij de luchthaven kwam, hoe meer auto`s mij tegemoet kwamen terwijl er helemaal geen grote plaatsen liggen in die omgeving. Zou ik dan toch te laat zijn….? Straks staan ze er al en ben ik er nog niet….! Een akelig zenuwachtig gevoel bekroop me. Voor zover het wegdek het toeliet ben ik verder gereden in standje plankgas.

Om 20.40 kwam ik aan. Nu weet ik best dat ook al waren ze om 19.45 uur geland, ik nog op tijd zou zijn. De douane en koffers halen kost over het algemeen al snel een uur als je geluk hebt maar toch was ik vreselijk zenuwachtig.

De borden gaven aan dat ze om 20.30 geland waren. Voor mij begon het wachten. En wachten…. En nog meer wachten. En maar blijven staren naar de uitgang waar ze door zouden komen, en maar blijven checken of ik een berichtje heb op 1 van mijn telefoons of de tablet……. Zo tegen 21.30 verscheen er ineens een mij bekend voorkomende vent in de deuropening……. Hester en mams kwamen erachteraan. JAAAAA daar zijn ze!! Ze zijn er echt!! Ik liep ze tegemoet maar het duurde even voordat ze mij zagen (terwijl ik toch vrij in het zicht liep). Na de nodige knuffels en begroetingen zijn we richting auto gelopen. Ik had wat drankjes en chips meegenomen als welkom. Op de parkeerplaats was het toch een gekkenhuis met vertrekkende auto`s waardoor we rustig hebben gedronken en alvast wat bijgekletst hebben.

Nadat we alle koffers in de auto hadden gepropt zijn we richting de stad gereden. Omdat het donker was hebben ze de eerste uren in Su nog niets van het land gezien.

Daarom hebben zijn we de eerste dag een beetje rond gereden. Ik heb ze laten zien waar ik gewoond heb bij Riet, we zijn bij mijn werk langs geweest en hebben door de stad gewandeld. De waterkant, de centrale markt, de rivier, ik heb het ze allemaal laten zien. Onderweg maakten ze hun eerste tropische regenbui mee. Gelukkig konden we op tijd schuilen.

`s Avonds hadden we gelijk onze eerste trip, zeeschildpadden kijken op Matapica. Met een bootje werden we naar de monding van de oceaan gebracht. Onder begeleiding van een gids hebben we toen vele uren op het strand door gebracht om te kijken naar zeeschildpadden die aan land kwamen om hun eieren te leggen. Leuk om te zien maar het duurde mij allemaal veel te lang. Om 17.30 waren we vertrokken. Rond 03.00 waren we pas thuis. Doodmoe zijn we naar bed gegaan.

De volgende dag hebben we rustig op ons gemak doorgebracht. We zijn naar de vlindertuin in Lelydorp geweest. Het is geen grote tuin maar wel leuk opgezet. Ze kweken er slangen, schildpadden en 1 soort vlinder. De tuin opzich heeft wel meerdere vlinders. We kregen het hele proces van de vlinderkweek uitgelegd.

Woensdag hadden we een wat actievere dag. We hebben de Brownsberg beklommen. Ja, die berg waarvan ik in het begin al eens gezegd heb hem nooit weer te beklimmen. Dit was ondertussen mijn 3^e keer al op Brownsberg…. Deze keer viel het me alles mee. Het was bewolkt waardoor het een stuk minder warm en vochtig was. Ideaal bergwandel weer dus. Pas toen we bijna terug waren bij de bus, begon het wat te regenen. Volgens mij hebben we onderweg geen enkel diertje gezien en alle info die de gids ons gaf over de bomen, had ik ook kunnen geven. Waardeloze gids dus! Met alle gidsen, ongeacht wat voor een soort trip, ze weten altijd de meest kleine diertjes te vinden. Oh wacht, ik lieg. We hebben een slangetje gezien, maar ja, daar kon je ook bijna niet omheen kijken. Dat beest lag bijna op het pad. Hester en mams hebben onderweg verkoeling gezocht onder de waterval terwijl ik met mijn voeten in het water zat bij te komen.

De dag erna zijn we op zoek gegaan naar voormalig plantage Peperpot. Letterlijk op zoek…. Ik kon nergens een adres vinden, google maps gaf alleen een ongevere lokatie aan dus zijn we op de gok die kant op gereden. Lang, lang geleden heb ik wel ergens een bord langs de weg zien staan van waar de ingang was, maar aan welke weg dat destijds geweest is…….. Via een bijna onbegaanbare weg stonden we op het punt om te keren. Aan deze weg kon het volgens ons toch echt niet zijn. Verderop zagen we een inham waar we de auto konden keren…. Stonden we ineens voor de ingang!! Nou, als je iets wil zien van een voormalige plantage, ga dan vooral niet maar Peperpot. Behalve een (mooi opgeknapt) huis en 2 oude schuren is er werkelijk niets te zien. Beetje jammer van onze hele rit maar ach. Bij de ingang was er ook nog een wandelpad. We besloten een stukje te gaan. Stil blijven staan was geen optie, de muskieten waren erg enthousiast daar. Op een gegeven moment was het kiezen of delen. We zagen namelijk aapjes, veeeel aapjes. We kozen voor aapjes kijken, dan maar lek geprikt worden. Gebeurt niet vaak dat je aapjes in het wild ziet van zo dichtbij. De aapjes maakte de dag toch nog weer goed.

Vrijdag stond de zipline gepland. Dat is aan een kabelbaan van platform naar platform de jungle door en een lang stuk over het water. Ik met mijn hoogtevrees heb deze activiteit laten schieten en lekker mijn hangmat opgehangen. Samen met paps zochten we de beste plek om foto`s te maken. Nadat de anderen het parcours afgewerkt hadden hebben we nog even gezwommen. Zodra ik daarna in mijn hangmat ging liggen,was ik vertrokken. Best vermoeiend zo`n week!!

Zaterdag had ik last minute nog een jeepsafari weten te regelen. We werden keurig thuis opgehaald en naar Lelydorp gebracht. Daar stapten we over in 2 volledig afgerachtte jeeps. De 1 was iets overdekt, de ander niet. Paps en ik zaten redelijk droog, Hester en mams zaten in de regen. Dat was voor de hele dag natuurlijk geen optie. We zijn opgedeeld in 3 om 1. Niet zo heel gezellig natuurlijk maar vanwege de regen, wel de beste optie. Hester had een privé chauffeur, ik zat bij mijn ouders in de auto. We zijn over allerlei terrein geweest, zandwegen, savanne, jungle, bergen op. De chauffeurs hebben ons mooie plekjes laten zien. Als we door de savanne reden, leek het meer op offroad rally-rijden. En dan beweerden ze ook nog dat ze zich inhielden….. Nou, het ging mij hard zat. Kijken hoe hard had geen zin. Alle meters deden het behalve de kilometer teller.

Zondag hebben we fort Nw Amsterdam bezocht. Nadat we het straatje en het openlucht museum gevonden hadden, hadden we wat moeite met het vinden van de ingang. In Surimane zijn ze wat schaars met toegangsborden, laat staan wegbewijzeringsborden. Nadat we iemand op straat gevraagd hadden, zagen we dat we er compleet langsheen gereden waren. Er staat wel degelijk een bord bij de ingang maar de letters zijn zo verweerd en verbleekt, dat het dus niet te lezen is vanaf de kant dat je aankomt. Na af en toe even schuilen voor een bui, hebben we hier toch een behoorlijke tijd rondgelopen. Hester werd nog “aangevallen” door een slangetje dat uit een boom viel. Slangen op zich stegen gelijk naar nummer 1 op haar lijst van meest gehate beesten hahaha.

Maandag vertrokken we voor 4 dagen naar het binnenland, Apiapaati om precies te zijn. Om daar te komen moesten we eerst 3 uur met de auto om in Atjoni te komen. Daar gaat de weg over in rivier en kun je alleen met de boot verder. 13 uur zou de boot vertrekken. Om 12.30 waren wij in Atjoni. Om 14 uur heb ik de reisleider maar eens gebeld (hij bleef op Apiapaati en zou ons zelf niet komen halen). De boot kon elk moment aankomen. Er arriveerde een busje met daarin iemand die ik kende, het broertje van de reisleider. Ik wist nu tenminste op wie ik moest letten. We konden onze tassen bij de boot brengen en daarna moesten we nog even wachten zei hij. Dat even wachten duurde tot 15.50 uur. Ik was ondertussen witheet van woede en teleurstelling. Ik had me zooo verheugt op deze trip en nog voordat we op plek van bestemming waren, was mijn humeur al foetsie !! De hele dag was het droog geweest. Toen we vertrokken begon de bewolking weer op te komen. Ik weet niet hoeveel van de bijna 4 uur die we moesten varen, er al op zaten, maar we kwamen in de regen terecht. Tegen 19.30 / 20.00 uur kwamen we in het donker aan. We hebben ons voorgesteld aan de 3 anderen, hun waren per vliegtuigje gekomen. De 2 dagen daarna zijn we oa naar de tapawatra sula geweest, een jungle wandeling gemaakt, de ananasberg beklommen (zeer steil en glad door de regen), dorpswandeling gemaakt, 1 minuut een avond boottocht gemaakt om kaaimannen te spotten (ze hadden er gelijk 1 gevonden en gevangen), en zijn we bij de sula geweest waar de Rio Grande en de Suriname rivier samen komen. Hier konden we een soort van raften. Ik ben veilig aan de kant gebleven met paps. Dat leek me toch echt niets. Bij de Tapawatra stapte ik al in een gat onder water waardoor ik voor de zoveelste keer die week viel. Als ik dan zag wat voor een tocht over rotsen (onder water) door wild stromend water ze moesten afleggen om op de startplek voor het raften te komen….. No thank you !! Ik zal al allerlei scenario’s aan me voorbij trekken…. Mij niet gezien dus. Ik en water zijn vrienden zolang ik kan zien waar ik loop.

Donderdag zijn we weer terug gevaren. De reisleider ging nu wel mee naar Atjoni. Die gast is echt ongelofelijk, hij ziet dingen die een normaal mens echt niet opvallen. Onderweg zag hij een kaaiman liggen langs de oever. Toen we terug gevaren waren, ging die er snel vandoor. Ook zag hij ineens aapjes in de boom. Daarvoor zijn we ook gestopt zodat we foto`s konden maken. Toch ook nog weer een regenbui gehad. Gelukkig zagen we deze letterlijk aankomen dus konden we allemaal op tijd de poncho`s aantrekken. In Atjoni hebben we nog wat te eten gekregen en nog even uitgebreid geshopt bij de lokale chinees (alle supermarkten in Su zijn van chinezen). Omdat we op de terugweg redelijk dicht langs het Brokoponde stuwmeer kwamen zijn we daar nog geen gereden. Wij waren met eigen vervoer en net voor het stuwmeer kreeg ik het busje van de anderen in zicht. Hun waren gestopt langs de weg en de reisleider stond net met een gigantische anaconda midden op de weg. Zo gaaf om nog even mee te pikken, dit momentje. Nadat er natuurlijk uitgebreid foto`s waren gemaakt zijn we verder gereden. Boven bij het stuwmeer troffen we elkaar natuurlijk weer en na een tijdje rondgekeken te hebben zijn we achter elkaar aan richting de stad gereden. Bij thuiskomst hadden we zoveel natte, vuile en stinkende kleren dat we eerst alles met de hand doorgespoeld hebben en pas daarna in de machine hebben gedaan. 4 wasmachines hebben we gedraaid die avond. Buiten onder het afdakje hadden we allemaal lijntjes gespannen om maar zoveel mogelijk buiten te kunnen hangen. Het was een survival op zich om binnen te komen. De tussendeur naar het appartement naast mij, wat ik gehuurd had voor de 1^e week voor mijn ouders, zat nog niet op slot en was nog niet bezet door de volgende huurders dus hebben we mijn kledingkast weer aan de kant geschoven en de wasmachine daar ook gebruikt. Zo schoot het tenminste een beetje op.

Vrijdag. De ene laatste dag…….. We zijn nog even wezen shoppen bij de bekendste souvenir winkel van de stad. `s Avond hebben we eerste een dolfijnentour gedaan en daarna zijn we nog een keer uit eten geweest en hebben we nog een cocktailtje gedronken ter afsluiting.

Zaterdag. Alweer de laatste dag: we zijn even bij Riet langs geweest. Daarna heeft iedereen zijn koffer weer ingepakt. Ik heb veel “nieuwe” kleren uit Nederland mee laten nemen en kleren die ik hier niet droeg, mee terug gegeven. Tegen 18.00 uur was het tijd om weer richting Zanderij te gaan. Daar hebben we nog even gegeten totdat we echt van de stoel geplukt werden dat iedereen nu toch echt door de douane moest (hihihi er was al helemaal niemand meer te bekennen op de luchthaven). Na het afscheid nemen en uitzwaaien was ik ineens weer alleen, in een lege auto en leeg huis. Dat was ff raar.

De terugrit verliep iets sneller dan de heen weg. Uiteraard was het wat later en dan is het vaak rustiger. Maar er lag nu ook iets minder water op de weg. De dagen dat wij in het binnenland waren geweest, schijnt het in de stad (en er buiten) zo verschrikkelijk geregend te hebben dat de grond helemaal verzadigd was. Bij elke daarop volgende regenbui liep het water dus niet meer weg. Zaterdag had het ook geregend waardoor er op sommige plekken en soms zelfs hele stukken straat het water van links tot rechts over de weg stond, centimeters hoog. Ach ja, het is niet voor niets regentijd. Ondanks die regentijd hebben we nog behoorlijk geluk gehad.

Een heel verhaal he…. En er is nog zoveel meer te vertellen eigenlijk….

Conclusie is dat het 2 geweldige weken waren. Druk maar gezellig. Ik vond het erg fijn om ze weer te zien en even zo dichtbij te hebben…..