Soms zit het mee en soms zit het tegen. Dat kun je wel zeggen!!

Zo`n 2 weken geleden kreeg ik een mail uit Su waarin stond dat mijn MKV (machtiging kort verblijf oftewel het visum) goedgekeurd was. Whoehoe !!. Om nu te kunnen vertrekken moet ik alleen nog naar het consulaat in Amsterdam om een inreisvisum te halen. Vertrekken kan weer niet met alleen een MKV.

Naar Amsterdam ben ik nog niet geweest, ik neem ergens gelezen te hebben dat het KV (inreisvisum) maar 2 weken geldig is. Dat is dus iets wat ik op het laatst moet regelen als ik definitief een datum van vertrek bepaald heb. Aangezien ik in Su op elk moment dat het mij uitkomt kan beginnen heb ik nog geen ticket geboekt. Bovendien liep ik op dat moment ook nog bij de orthopeed voor mijn knie. De MRI scan die ik 2 weken geleden heb laten maken, wees uit dat mijn meniscus weer stuk was (is nu de 3^e keer al). Gelukkig was het ziekenhuis erg meewerkend vanwege mijn aanstaande vertrek en kon ik 2 weken na de MRI al een kijkoperatie krijgen. Deze heb ik gister gehad. Nu heb ik in ieder geval alle tijd om weer eens een stukje te schrijven.

Consequenties voor mijn geplande vertrek heeft het echter wel. Ik was eigenlijk van plan om eind deze maand te vertrekken. Dat stel ik nu maar met 2 weken uit. Ik wil immers goed hersteld zijn. De geplande datum is nu 11 oktober. Ik heb nog niets geboekt. Er gaan zoveel vluchten per week die kant op dat als ik boek ik nog een ticket voor dezelfde week kan krijgen. Eerst maar eens kijken hoe mijn herstel gaat.

Omdat ik geopereerd moest worden, moest ik ook eerder stoppen met werken. Mijn laatste werkdag heb ik nu afgelopen weekend gehad ipv eind van deze week. Collega`s hadden de zusterpost helemaal versierd. Zoooo lief van ze!! Ik heb in 11 jaar tijd blijkbaar toch indruk gemaakt…. Hahaha. Ik vond het maar niets, die laatste werkdag. Veel bewoners die lieten merken het helemaal niet leuk te vinden dat ik weg ging. Ik heb me groot proberen te houden maar bij sommige bewoners brak ik toch. In al die jaren bouw je een band op met de bewoners. Met de een meer dan met de ander. Sommigen ken ik al vanaf de eerste dag dat ik binnen liep…. Het zijn bijna allemaal bewoners die tegen de 90 jaar lopen of er al overheen zijn (sommigen zelfs ver overheen). De wetenschap dat ik de meesten waarschijnlijk niet weer ga zien, maakt me verdrietig. Ik ben niet zo goed in definitief afscheid nemen. Dat word nog wat als ik vrijdag ECHT afscheid van de bewoners ga nemen tijdens de koffie.

Maar er is ook iets leuks om naar uit te kijken. Mijn afscheidsfeest aankomend weekend!! Een Surinaamse vrouw die ik ken maakt lekkere hapjes en ik heb bij een Surinaams supermarktje in de stad wat chips gehaald. Zo kan ik het feest een Surinaams tintje geven. Ik verwacht zo`n 60 a 70 personen dus dat word vast een super gezellig feest !! Ik heb er in ieder geval enorm veel zin in.

Toedeloe.